Nieuwsoverzicht

Woods Farm is onze grootste boerderij in het Verenigd Koninkrijk. Hier vangen we maar liefst 400 ezels op. Dat gaat goed maar… de dieren leven wel erg op elkaar. Dat is vooral jammer omdat we aan de overkant van een drukke weg nog zoveel weiland bezitten – maar de weg is te gevaarlijk om met ezels over te steken. Een nieuwe stal bracht de oplossing.

The Donkey Sanctuary werkt al dertig jaar samen met de faculteit Diergeneeskunde en Landbouw van de Universiteit van Addis Ababa. Alles met het doel het leven van de ezels in Ethiopië en daarbuiten te verbeteren. Om dit heugelijke feit te vieren, doen we er nog zeker vijf jaar bij!

Eigenlijk was het heel grappig. Maar tegelijkertijd: ook wel lastig. De dertienjarige ezel Marley had geleerd om stil te staan als iemand iets van hem verlangde. ‘Kijk mij eens braaf zijn’, zal hij gedacht hebben. Dat is niet altijd handig…

Alex is pas dertien jaar. Een kind nog. Maar met een zware verantwoordelijkheid als mantelzorger voor haar dementerende oma. Het meisje gaat er bijna aan onderdoor. Tot haar ouders horen over de steun die The Donkey Sanctuary hun dochter kan geven. Of beter gezegd: van de hulp die ze van onze ezels kan krijgen…

Groot nieuws op 8 mei 2025, Wereld Ezeldag: Swire Shipping, een van de grootste wereldwijd opererende scheepvaartmaatschappijen, stopt met het vervoer van ezelhuiden. Dat gaat Stop het Stropen! echt helpen!

Och wat zag die arme Punk er slecht en ondervoed uit! Het driejarige ezeltje deelde samen met zijn vader Soldier en een paar koeien een modderig veldje. De eigenaren wisten heus wel dat ze niet goed bezig waren maar zagen gewoon geen oplossing…

Hun moeders waren drie van de maar liefst zeventig ezels die wij in 2021 in vreselijke omstandigheden aantroffen in Wales. Alle drie overleefden ze hun redding. En alle drie waren ze hoogzwanger: van Polly, Muffin en Bubbles…

Zula is niet de enige die de afgelopen tijd medische zorg nodig had op onze boerderijen. Ook Frazer had het te kwaad. Kijk maar eens op de foto hoe zijn ondergebit eraan toe was. Snel naar de tandarts, dus!

Een operatie is nooit leuk. Niet voor mensen, niet voor (muil)ezels. Er is natuurlijk wel verschil tussen mensen en ezels. Wíj weten wat we ongeveer kunnen verwachten. En ook dat ons na de operatie een periode van herstel wacht. Dat wist de bange Zula allemaal niet. Maar zijn angst maakte de behandeling en het herstel wel veel lastiger…

Vijf jaar geleden vond een van de grootste reddingen van The Donkey Sanctuary ooit plaats. Een kwade boer had zeventig ezels gewoon op straat gedumpt. Zonder enige verzorging. Met voor sommigen de dood tot gevolg. Sharon en Mango overleefden. Maar daarmee was hun ellende nog niet voorbij…

Gek idee hé, dat je ezels beter kunt verzorgen dankzij toneel. Maar het is echt zo. Onderzoekers van een Engelse universiteit hebben vastgesteld dat je met interactief theater – waarbij het publiek meedoet – de levens van werkende ezels in arme landen werkelijk verbetert.

Tien jaar lang waren Bud en Bonnie onafscheidelijk op onze boerderij in Sidmouth. Tot Bonnie ziek werd en in slaap gebracht moest worden. Zou het onze medewerkers lukken weer een nieuw maatje voor de eenzame Bud te vinden?

Bij de redding van ezels, kan samenwerking van The Donkey Sanctuary met andere dierenbeschermingsorganisaties van levensbelang zijn. Zo trekken we in Ierland vaak samen op met paardenclub My Lovely Horse Rescue. Daar heeft ook muilezel Flora haar – nieuwe – leven aan te danken. Wat was díé er ernstig aan toe!

Jarenlang pleitte een internationale coalitie van ezelbeschermingsorganisatie bij de Verenigde Naties voor een aparte rol van ezels bij rampen. Ze helpen immers bij het evacueren van mensen en het vervoeren van water, noodvoeding en (op)bouwmaterialen waar auto’s niet kunnen komen. Eind vorige jaar nam de VN eindelijk een resolutie aan waarin de bijzondere status van ezels bij rampenbestrijding is erkent. Met allerlei voordelen voor de dieren!

U herinnert zich misschien nog dat we in 2021 een van de grootste en meest complexe reddingsoperaties uitvoerden. Samen met diverse andere organisaties redden we toen meer dan zeventig ezels uit zeer benarde omstandigheden. De meeste konden we zonder noemenswaardige problemen een plek op onze opvangboerderijen geven. Maar met Annie en Delilah zaten we in onze maag…

Ezels hebben een geweldig gehoor. Ze horen veel meer én hoger dan wij mensen: 33.000 om 2.300 Hz. Vuurwerk komt dan ook veel harder bij ze binnen. Ze horen het bovendien over grote afstanden: tot vele kilometers. U begrijpt wat dit betekent voor alle ezels op de opvangboerderijen van The Donkey Sanctuary. We moeten dus maatregelen treffen. Helpt u mee?

Onze opvangboerderijen in Ierland zitten al een tijdje tjokvol. Er kan geen ezel meer bij maar de roep om hulp vanuit overal uit het land houdt maar aan. Niet alleen om ezels over te nemen maar ook om ze ter plaatse bij hun eigenaar te helpen. De kosten daarvan lopen steeds hoger op. Helpt u de ezels in Ierland alstublieft weer een keer met een gift?

Langoor Dan had geen zin in zijn ontbijt. Kan gebeuren, denkt u misschien, we hebben allemaal weleens minder trek. Maar bij ezels moet je dan oppassen. Zeker als ze ook nog lusteloos en ongeïnteresseerd zijn. Dat hoort niet bij deze opgewekte dieren. We zeggen bij The Donkey Sanctuary niet voor niets: ‘Pas op voor een saaie ezel.’ Dus… wat was er met Dan aan de hand?

Zo’n dikke, ongelukkige muilezel hadden ze zelden gezien, op onze opvangboerderij in het Noord-Ierse Belfast. Terwijl muilezels normaal gesproken tussen de 250 kg en 290 kg wegen, bleef de wijzer bij Maria pas op 355 kg staan. Levensgevaarlijk voor het dier. En dan was ze ook nog eens heel bang voor mensen. Ingrijpen was direct nodig...

Zag welzijnsadviseur Jenna dat nou goed? Waren dat ezels, daar in de verte? Die drie dieren die stokstijf bij elkaar stonden onder een schamel boompje in het weiland? En een vierde die met de kop naar beneden een eindje verderop stond, geïsoleerd van de groep, een teken bij ezels dat er iets grondig mis is…?

Hij was hét uithangbord van The Donkey Sanctuary. Door de jaren heen verscheen hij in talloze advertenties en tv-campagnes. En veel bezoekers van onze opvangboerderij in Sidmouth zagen hém als eerste: ook al omdat hij met zijn lengte, als Poitou-ezel, altijd zijn hoofd over het hek stak om ze te begroeten. Onlangs overleed Dartanyan, op 14-jarige leeftijd.

De mensen op het Keniaanse eiland Lamu zijn sterk afhankelijk van hun ezels. Daarom is dit een goede plek voor een ezelziekenhuis. En dat wordt weer beheerd door The Donkey Sanctuary Kenya. Een van de dierenartsen is Obadja. Laatst maakte hij iets heel bijzonders mee…

Het hoofd van onze kliniek op het Keniaanse eiland Lamu heeft groot alarm geslagen. Maar liefst vijf procent van de ezels die dr. Obadiah Sing’Oei en zijn team in het ziekenhuis zien, vertoont tekenen van voedingskoliek. Een toenemend aantal ezels sterft hieraan. Oorzaak? De enorme plasticvervuiling op het eiland. Er moet dringend naar een oplossing gezocht worden.

Zes jaar geleden kwam Clarkie op een van onze boerderijen aan. Geen land mee te bezeilen, zo leek het. Volstrekt onhandelbaar, oordeel de dierenarts: “Hij zal echt nooit met mensen overweg kunnen.” Welnu, daar dacht onze welzijnsadviseur Keira Benham heel anders over. Acht weken lang gaf ze Clarkie therapie. Met al het geduld dat ze in zich had…

Niet een maar twee operaties moest Ashley in ons ezelziekenhuis ondergaan. Ook nog eens twee ingrijpende. En met slechts een korte tussenpauze. Maar het herstel van de ezel verliep verbazingwekkend snel. Dankzij de deskundigheid van de chirurgen. Én dankzij uw steun waardoor die hun belangrijke werk konden doen!

Twee jaar geleden zaten ze nog vast op een levensgevaarlijke stukje weide. En nu? Nu verblijven Isabelle en Isla op de campus van een universiteit. En zou je ze de meeste geleerde ezels van Engeland kunnen noemen. Hoeveel geluk kun je als ezel hebben!?

Vrienden voor het leven. Zo werkt het bij ezels vaak. Als ze elkaar kwijtraken, kan dat veel dierenleed veroorzaken. Maar het kan toch ook wel anders. Dat blijkt uit het verhaal van Kerry en Biscuit. Zolang Biscuit nog een veulen was, waren ze onafscheidelijk. En tóch zijn ze uit elkaar gehaald, bewust. Hoe zit dat?

Op de foto ziet u de graatmagere Goldfinch. Onze medewerkers wisten hem met de ezelveulens Wren en Sparrow te redden uit een zompig weiland in Ierland. Daar waren ze niet alleen. Hun moeders stonden er ook. Én hun vermoedelijke vaders. En daar is het misgegaan. Want het aantal ongewenste, onverzorgde veulens neemt in Ierland onbeheersbaar toe. Met alle gevolgen voor hun welzijn. Ingrijpen móét: helpt u mee?

Dan woon je als ezel bij een therapiecentrum. Een soort rusthuis. U kunt zich er vast iets bij voorstellen. Het klinkt haast idyllisch. Maar voor Molly en Maple zag de werkelijkheid er heel anders uit… De politie heeft ze moeten ontzetten. En nu mogen ze de rest van hun leven bij The Donkey Sanctuary wonen (als u ze een beetje helpt). Wat was er aan de hand?

De vijftienjarige Clara kreeg op haar negende de diagnose autisme. Over het algemeen kan ze daar goed mee leven. Ze zit ook op een gewone middelbare school. Maar nu nadert de eindexamentijd. En krijgt Clara ineens veel meer last van haar autisme. De stress neemt gigantische vormen aan. Clara kan zich nauwelijks nog op haar school concentreren. Nee, kón. Want ze leerde onze ezels kennen…

Het ene moment was de zestienjarige Nigel nog vrolijk aan het spelen met zijn ezelvrienden op onze boerderij in Dorset. En een seconde later vond een van onze verzorgers hem ter aarde gestort. Met pus dat uit zijn bek liep, en een zeer zwakke pols. Direct werd dierenarts Rebekah Sullivan gealarmeerd. Alle alarmbellen gingen bij haar af!

Dit wordt geen groots en meeslepend artikel. Zo bijzonder is het ook niet. Althans, voor gewone mensen. Voor u en ons, als liefhebbers van ezels, is elk verhaal dat hierop lijkt echter heel belangrijk. Want als je als ezel je beste vriend kwijtraakt en je krijgt er maar liefst negen ezels voor terug – dan is dat toch hartstikke leuk om te lezen? Maakt u kennis met Rosie.

We hebben slecht nieuws en goed nieuws. Ondanks het verbod in steeds meer landen op de export van ezelhuiden en ondanks het sluiten van ezelslachterijen, gaat het vermoorden van ezels om hun huid nog gewoon door. En hoe!

De redding door The Donkey Sanctuary van twintig verwaarloosde ezels in één keer, was groot nieuws in Ierland. Zeker toen vier van de ezels ook nog eens zwanger bleken te zijn. Bij drie verliep de bevalling voorspoedig. Maar de geboorte van Milana was problematisch. Zeker omdat haar moeder Linnet niet sterk was door alle ellende die ze had doorgemaakt…

Ontvangt u ook onze papieren nieuwsbrieven? Dan herinnert u zich misschien nog een klein berichtje over Dougie. Bij deze ezel moest een enorme tumor verwijderd worden. Dat lukte onze dierenarts ook goed. Maar daarna wachtte een volgende uitdaging: zou Dougie zijn vertrouwen in mensen nog terug kunnen krijgen?

We noemden hem onze ‘moeraslandezel’. Omdat het arme dier moederziel alleen door een moerasgebied in Ierland dwaalde. Duidelijk door zijn baas aan zijn lot overgelaten. En doodsbang voor mensen. Maar onze welzijnsadviseur David gaf niet op…!

Och wat was dit ezeltje er slecht aan toe! Eerder in het jaar namen we het dier onder onze hoede na een enorme reddingsoperatie waar twintig ezels bij betrokken waren. Van hen was Gabriel verreweg de jongste. Én de ezel die er het slechtst aan toe was. Overdekt met luizen en schurft, met een vacht die een en al klit was, en ribben die daar nog eens doorheen staken. Het was nog maar de vraag of hij het zou overleven…

2023 zit er bijna op. De feestdagen staan voor de deur. Mogen we u daarbij heel veel plezier wensen? Ook voor The Donkey Sanctuary kunnen de feestelijkheden beginnen. Hoewel… we hebben nog een hoop te doen. De ezels hebben ons immers elke dag nodig. Trouwens, ú bent nog belangrijker voor ze. Vijf redenen om dit jaar nog één keer aan ze te denken!

“Dr. Elisabeth Svendsen zou trots op ons zijn geweest.” Aldus welzijnsadviseur Jenna Goldby. Het is haar reactie op de razendsnelle redding van vijf ezels die op een kleine boerderij leefden. Hoewel… leefden? Meer dan ‘verblijven’ was het niet. Daaraan is met hun transport naar een van ónze boerderijen gelukkig een einde gekomen.

Drie jaar geleden, tijdens een van de zwaarste stormen van de laatste jaren, redden we Marina en haar zoon Splash uit zeer benarde omstandigheden. Inmiddels wonen ze volledig opgeknapt op een van onze boerderijen. Maar met Mr Mint, verdrietig achtergebleven na een sterfgeval, gaat het een stuk minder goed. Wat kunnen we daar nou aan doen…?

Gewone voederbakken? Die staan op poten op de grond. Ezels moeten zich vaak bukken om bij het eten te komen. Dat gaat best maar het is niet altijd natuurlijk. Zeker niet als ze houden van bijvoorbeeld de blaadjes van de hazelaar. Die hangen immers een stuk hoger. Met onze experimentele ‘zweefmolenkribbes’ doen we in Sidmouth dat natuurlijke eetgedrag nu perfect na.

Een even bekende als denigrerende Ethiopische uitdrukking luidt: ‘Vrouwen en ezels zijn hetzelfde: ze houden ervan geslagen te worden’. Ezels en vrouwen hebben dan ook een lage status in Ethiopië. Geheel ten onrechte, aldus een recent onafhankelijk onderzoek. Dat concludeert dat zowel vrouwen als ezels onmisbaar zijn voor de economie van het Afrikaanse land.

Een keer per jaar zetten we dieren in het zonnetje: op 4 oktober. Werelddierendag wordt overal op aarde gevierd. Dan geven we onze dieren iets lekkers. Iets om mee te spelen. Gaan we extra lang met de hond uit. Nemen we de kat een kwartier langer op schoot. En de ezels? Wilt u die dit jaar weer helpen met een gift? Die hebben ze zo hard nodig!

Was hij dertig jaar? Of misschien zelfs veertig? We weten het niet. Zoals we ook niet veel weten over het verleden van Tudor – of eigenlijk ‘opa Tudor’, zoals onze collega’s van The Donkey Sanctuary in Italië hem noemden. In april overleed hij. Tot groot verdriet van zijn verzorgers.

Toen zijn maatje Baby plotseling overleed, ging de gezondheid van Mocha ook direct achteruit. En toen ezel Stanley – die heel ergens anders woonde – zijn metgezel Wilfred verloor, werd ook híj erg ziek. Hoe kon dit gebeuren? En vooral: hoe zou het met Mocha en Stanley aflopen…?

We schrijven u wel vaker over ezels die bang voor mensen zijn. Vaak omdat ze nare ervaringen met ze hebben gehad. Maar soms kan hun angst ook andere oorzaken hebben. Zo wilde Beano na een vervelende buikoperatie niet meer door zijn verzorgers aangeraakt worden. Heel lastig, want die moesten zijn wonden controleren en schoonmaken. Clickertraining bracht uitkomst…

Ze had het bij haar geboorte niet zo makkelijk. En ook in de maanden daarna had ze nog de nodige hulp van de dierenarts nodig. Maar nu kunnen we haar vol trots aan u voorstellen: Evie, geboren op Tweede Kerstdag in ons Ierse opvangcentrum, dochter van Solus die we dankzij uw steun het jaar daarvoor hebben kunnen redden. De foto is van een tijdje terug. Maar hebt u ooit zo’n schat gezien?

Jarenlang maakten Sky en Bart zich verdienstelijk als therapie-ezel. Nu ze aardig op leeftijd beginnen te raken, vonden we dat ze hun pensioen wel hadden verdiend. Maar twee ezels die niets liever deden dan zich nuttig maken, houden er niet van om hun tijd in ledigheid door te brengen. De oplossing? We hebben ze overgebracht naar een opleidingscentrum voor dierenverzorging!

12-jarige ezel Brian had een prima leven bij zijn zorgzame eigenaar Christine. Maar Christine werd oud. En haar gezondheid ging geleidelijk aan steeds verder achteruit. Daarom nam ze contact op met The Donkey Sanctuary. Natuurlijk namen we graag de zorg voor Brian van haar over. Er was echter één probleem: zou Brian het wel met andere ezels kunnen vinden…?

Het leek een dag als alle andere. Zoals altijd kon witte ezel Rickon rekenen op een fijne borstelbeurt door zijn verzorgers. Tot ze zomaar een bult voelden aan Rickons buik. Het leek geen zuivere koffie. Daarom waarschuwden ze de dierenarts. En: niets te vroeg…

Dierenliefhebbers in Ierland zijn in shock door een gruwelijke video die viraal is gegaan. Daarop is een ezel te zien die door een auto wordt voortgetrokken. Wie de dierenbeulen zijn, kon de politie niet achterhalen. The Donkey Sanctuary heeft zich gelukkig over het arme dier kunnen ontfermen. Maar het is op onze boerderij in Ierland inmiddels zo druk, dat we uw hulp nodig hebben!

Alice was zeven jaar toen ze met haar opa en oma ons opvangcentrum in Manchester bezocht. Ze keek er haar ogen uit: wat waren al die ezels leuk! Vooral Cocoa, toen nog een jonge ezeltje. Het werd liefde op het eerste gezicht. Telkens als ze in de jaren daarna weer bij haar grootouders logeerde, stond er een bezoek aan Cocoa op het programma. Nu zijn we zeventien jaar verder…

Zieke, overbodige, in de steek gelaten of gewoon ongelukkige ezels op onze boerderijen opvangen, is een van de hoofdtaken van The Donkey Sanctuary. Daarnaast dienen we ezelbezitters van advies. Bijvoorbeeld: wat te doen met een ezel die haar hoeven niet wil laten bekappen? En misschien zelfs moet worden ingeslapen? Dit is het verhaal van Cookie de muilezel.

Een loopneus? Hebben we allemaal weleens. Ook ezels overkomt het vaak genoeg. Dus toen een van de Poitou-ezels (u weet wel, zo’n Franse reuzenezel met een lange vervilte vacht) op onze boerderij in Sidmouth begon te snotteren, leek er weinig aan de hand. Na een paar dagen had ze ook nergens last meer van. Maar drie maanden later keerde het snot in zeer ernstige mate terug…

Het lijkt weleens of alle ezels die we opvangen slachtoffers zijn van dierenbeulen. Maar dat is lang niet altijd het geval. Zo ontfermden we ons onlangs over een groep ezels die jarenlang een gelukkig leven hadden geleid. Alleen konden Anne, een gepensioneerde wijkverpleegster, en haar man Robert vanwege hun leeftijd niet meer voor ze zorgen…

Oei! Dat zag er niet goed uit, dat oor van de zestienjarige Molly! Ze had de wond opgelopen bij het spelen in het weiland bij onze opvang in Dorset. Het was duidelijk dat Molly veel pijn had én dat de dierenarts met spoed moet komen. Gelukkig was die op tijd.

Dat het onderhouden van onze opvangboerderijen voor ezels geld kost, begrijpt u als geen ander. Dat onderhoud gaat verder dan alleen de stallen, omheiningen en binnenplaatsen. Ook onze weilanden moeten regelmatig opgeknapt worden. Zo zijn we bij de boerderij in Sidmouth bezig 3.000 bomen te planten. Goed voor de biodiversiteit én voor onze ezels!

Films met ezels in de hoofdrollen: het lijkt een trend! En wat mogen we blij zijn dat The Banshees of Inisherin en EO zijn gemaakt. Doordoor worden misverstanden die leiden tot het slecht behandelen van ezels weggenomen. Én meer mensen zoals u worden fan en hopelijk donateur van The Donkey Sanctuary.

Ook ú zult het in uw portemonnee merken: inflatie. Alles is duurder geworden. Uw dagelijkse boodschappen, energie uiteraard, maar ook kleding, zorg, verzekeringen, en zelfs de contributie van sportclubs. En u dan tóch om steun vragen… Ja. Want het moet. Ook de ezels zijn namelijk in nood. Dank u wel alvast voor uw donatie!

Het zal je als boer toch gebeuren. Je staat ’s ochtends op, wandelt op je gemak naar je weiland, een eindje verderop. Je bent benieuwd of je graan al opkomt. En dan, terwijl je bijna bij het hek bent… weet je niet wat je ziet. Is dit een droom? Of staan daar werkelijk twee ezels tussen de eerste graanscheuten?

Sommige verhalen kun je met recht een kerstverhaal noemen. Zoals het verhaal van Brown. We vonden hem in zijn dooie eentje in een nat weitje. Nog geen negen maanden oud, geen moeder in de buurt, nergens een vriendje te bekennen. De kans dat zo’n klein ezeltje geestelijk gaat lijden, is zeer groot. Onze welzijnsadviseur werd er zelf verdrietig van.

Geweldig nieuws voor ezels overal ter wereld! Na vele jaren van intensieve lobby, niet in de laatste plaats door The Donkey Sanctuary, hebben de Verenigde Naties onlangs een resolutie aangenomen waarin landen wereldwijd worden opgeroepen werkdieren zoals ezels, muilezels en paarden te beschermen en hun gezondheid en welzijn te verbeteren.

De weilanden waar de ezels in ons opvangcentrum Dona Rosa in Spanje een groot deel van de dag verblijven, worden opnieuw ingezaaid. Dankzij de giften van donateurs zoals u, wordt het land verrijkt met allerlei gemengde zaden. Vooral in de buurt van bomen. Daar zullen de ezels in de hete zomer dan eerder naar toe trekken en kunnen genieten van de schaduw. En dat is niet het enige!

“Het moment dat de deur naar een van de schuren openging en al die smoezelige ezels ons vanuit de duisternis apathisch aankeken, zal ik nooit vergeten.” Dit zegt onze welzijnsmanager Hannah Bryer over de dag dat The Donkey Sanctuary samen met enkele andere dierenorganisaties en de politie een inval deed op een boerderij in Wales…

Haar moeder? Nergens te zien. Een baasje? In geen velden of wegen te bekennen. Toch zal die de kleine BeeBee daar gedumpt hebben, aan de kant van de weg, even buiten de hekken van onze Ierse opvangboerderij in Liscaroll. Het muilezeltje was nog maar een paar dagen oud. Hoe konden we het kleintje ooit in leven houden?

Bij de eerste gedachte zou je zeggen: ja, waarom niet? Ezels en paarden zijn toch erg verwant aan elkaar? Dat laatste is zeker waar. Toch raden deskundigen het af om beide diersoorten bij elkaar te houden. Ze verschillen namelijk ook in diverse opzichten van elkaar.

Het werd een van de grootste reddingsoperaties in de Britse geschiedenis: de redding van ruim tweehonderd dieren in een boerderij in Ripley. Er deden diverse dierenwelzijnsorganisaties aan mee, agenten van politie en verschillende dierenartsen. Wat zij en onze welzijnsadviseur Hannah Bryer aantroffen, schokte alle deelnemers…

U kent ons Covid-19 Emergency Response Fund. Opgericht om in coronatijd ezels en hun arme eigenaren bij te staan en ook nu nog nodig in diverse landen. Zo hebben we uit het fonds meer dan zeshonderd Ethiopische vrouwen geholpen aan middelen om hun inkomen te verhogen en tegelijkertijd het werk van hun ezels te verlichten.

Shocks… Hoorde die niet bij Amber? Inderdaad, Amber, het meisje dat geboren is met een hersenbeschadiging waardoor ze niet kon lopen en niet kon praten. En Shocks, de getraumatiseerde ezel, zwaar mishandeld, gelukkig gered en genezen dankzij de steun van onze donateurs. De twee werden allebei beter van ezeltherapie. En nu is Shocks weer in het nieuws…

Veel van de ezels die we uit benarde of soms zelfs gruwelijke omstandigheden redden, krijgen een plekje op een van onze opvangboerderijen. Maar als daar geen plaats is, zoeken we naar andere oplossingen. Bijvoorbeeld: bemiddeling. Of dating, zo u wilt…

Is de foto wat te klein? Klikt u dan snel op ‘Meer lezen’ en bekijk het plaatje eens goed. Wat valt u op? Ja, de ene ezel is inderdaad wat groter dan de andere. Ze staan keurig in het gelid naast elkaar, ook dat is waar. Ze voelen zich bovendien zichtbaar bij elkaar op hun gemak. Maar we bedoelen wat anders…

Ezels zijn onze en uw favoriete dieren. Maar van andere houden we natuurlijk ook. Van geiten bijvoorbeeld. Toen een ezel en een geit bij ons binnen werden gebracht, moesten we echter stevig achter de oren krabben. Hoe jammer ook, maar voor het verzorgen van geiten hebben we geen vergunning. Hoe losten we het op?

Oscar? Wie was Oscar ook alweer? Ezel Oscar is met zijn 28 jaar de oudste bewoner van onze opvangboerderij in Birmingham. Populair bij medewerkers, vrijwilligers en publiek. En even opgewekt als nieuwsgierig. Tot een paar weken geleden…

Moeten leven tussen kapot schrikdraad, spijkers, plastic en roestig metaal, is al erg genoeg. Als je dan ook nog overdekt bent met luizen, wordt je bestaan er niet fijner op. Maar ben je óók nog eens omringd door giftige planten – ja, dan is de maat vol. The Donkey Sanctuary greep in, en kon dankzij uw steun een reddingsplan voor de ezels Parsley, Sage, Saffron en Sorrel opstellen.

Nou ja, bíjna op de snelweg. De geschrokken automobilist wist niet hoe snel hij contact moest opnemen met The Donkey Sanctuary in Ierland. Welzijnsadviseur Emily ging er direct op af. Ze schrok al net zoals de man in de auto. Daar stond een ezel, pal naast de autobaan, in een enorme modderplas. Het leek wel alsof hij vastzat. Als hij zich zou losrukken en de weg op zou rennen, was het leed niet te overzien…

Op de meeste van onze opvangboerderijen hebben we een aparte stal waarin we ‘oudjes’ opvangen. We kunnen deze ezels op leeftijd, twintig jaar en ouder, dan de extra aandacht geven die ze nodig hebben in verband met gezondheidsproblemen als artritis en zwakke gebitten. We strooien zachte houtsnippers op de grond, en geven de dieren gemakkelijk te kauwen voer. Soms ontstaan er bij de nieuwkomers in de groep bijzondere banden…

Elk jaar worden naar schatting 4,8 miljoen ezels vermoord om hun huid. Van de gel daar vlak onder wordt ejiao gemaakt, een onmisbaar bestanddeel van sommige Chinese producten. Dit MOET stoppen!

Op 31-jarige leeftijd is ezel Boomer overleden. Triest natuurlijk, maar niet uitzonderlijk. Volgens de archieven van The Donkey Sanctuary worden ezels gemiddeld iets ouder dan 30 jaar. Wél bijzonder is hoeveel plezier Boomer de andere ezels in onze opvang in Ivybridge bezorgde, hoe blij hij zijn verzorgers maakte én hoe bekend hij in de wijde omgeving was.

Nog twee van die bijzondere exemplaren: Martin en James. Samen met schaap Isla wonen ze bij het echtpaar Carolyn en Barry Ballard. Het is een koude dag. Carolyn is in de stal om de drie dieren te eten te geven. Ze vergeet de deur te sluiten. Als ze zich omdraait ziet ze dat Martin op weg is naar de hooischuur. Dat is niet de bedoeling. Ze zet twee stappen en dan gebeurt het…

Au! U weet zelf hoe het voelt, een gaatje in een tand of kies. Maar een gebroken element, dat is nog veel erger! Het overkwam Salt. Tijdens een periodieke controle merkte de tandarts op dat een van Salts bovenste kiezen was afgebroken. Geen wonder dat het arme dier zich zo teruggetrokken had en de laatste tijd zo’n sombere indruk maakte…

Hoewel corona bij ons in de omgeving lang niet meer zoveel ernstige slachtoffers maakt als in het begin van de pandemie, heeft grote delen van de bevolking in Afrika er nog enorm onder te lijden. Een van de grootste problemen daar is het gebrek aan schoon water. Daardoor kunnen de mensen hun handen niet goed wassen. De ezels schoten te hulp… dankzij uw steun!

Ezels zijn van onschatbare betekenis voor arme landen. Ze verzorgen het transport van mensen en goederen, helpen het land te bewerken, en vormen voor veel gezinnen de belangrijkste bron van inkomsten. Een goede ezelverzorging is dan ook voor mens en dier belangrijk. Hoe is het dan eigenlijk gesteld met het welzijn van ezels in bijvoorbeeld… Mexico? Niet overal hetzelfde, blijkt uit onderzoek.

Mr. Jingles woont op onze opvangboerderij in Ierland. Hij is een lieve ezel op wie iedereen erg gesteld is. Groot was dan ook de schrik van een van zijn verzorgers toen die ontdekte dat mr. Jingles zich op een ochtend bepaald ongemakkelijk voelde. Had hij ergens pijn, was hij ziek, wat was er aan de hand? Direct werd de dierenarts erbij gehaald…

In Nederland kwam het afgelopen november gelukkig niet zover. Maar in Noord-Engeland zorgde storm Arwen met al zijn wind, sneeuw en kou voor ongekende overlast. En niet alleen voor mensen: ook voor de ezels in de opvangboerderijen van The Donkey Sanctuary dreigde gevaar. Hoe is het daar met ze afgelopen? En waarom hebben ze uw steun nodig?

Weet u nog hoe u lezen en schrijven leerde? Eerst de afzonderlijke letters. Dan de eerste eenlettergrepige woordjes. Dan die woordjes achter elkaar tot een zin maken. Een tweede lettergreep toevoegen. Klinkercombinaties. Wat langere zinnen. Enfin, voor u echt alles kon lezen en schrijven was u járen verder. Zo gaat het ook als je een ezels iets wilt leren: doe dat vooral in kleine stapjes!

Bubbles was eenzaam. Er is geen ander woord voor. Hoewel hij al langer woonde op een van de opvangboerderijen van The Donkey Sanctuary, was hij er maar niet in geslaagd aansluiting met een of meer van de andere ezels te krijgen. Dat komt soms voor. En het is altijd weer even verdrietig om te zien. Want ezels hóren kameraden te hebben. De oplossing…?

Al in maart 2020 had een bezorgde ezelfan ons op Patsy en Patrick gewezen. “Kijk dan, die twee daar, in de kou zonder beschutting, dat kan toch niet?” Nee, dat kon niet. En daarom gingen we met de eigenaar van de twee ezels in gesprek. Die vertelde ons dat hij een schuur had besteld maar dat de levering door corona vertraagd was. Rond kerstmis van dat jaar zochten we de man weer op…

Alarm in Schotland! Een buurman kan het niet langer aanzien en waarschuwt de dierenbescherming. Dit kán toch niet, elf ezels die de hele dag in een veldje vol schroot en puin staan en nergens beschutting? Nee, natuurlijk kan dat niet! De dierenbescherming schakelt The Donkey Sanctuary in en samen komen we in actie. Voor twee ezels is het helaas te laat…

Overal ter wereld hebben mensen te lijden onder de coronapandemie. In arme landen nog het meest. Door gedeeltelijke of volledige lockdowns zijn daar hele gezinsinkomens weggevallen. Daar zijn ook de ezels het slachtoffer van. Want geen inkomen betekent ook geen geld voor ezelvoer. In India schoten we te hulp met giften uit ons Covid-19 Emergency Response Fund: dankzij donaties van onze donateurs!

Vrouwen en ezels? Die vormen in Afrika zeer hechte koppels. Dus als de Verenigde Naties een jaarlijkse Dag van de Plattelandsvrouwen organiseert – afgelopen 15 oktober voor de dertiende keer – vragen wíj aandacht voor de ezels. Leest u op welk project we op deze bijzondere dag terugkeken… en wat we daarmee voor de ezels hebben gedaan. Uiteraard dankzij de donaties van onze donateurs!

“Maar krijgen die eigenaren dan geen straf?” We krijgen deze vraag vaak naar aanleiding van weer een redding van ezels uit benarde, soms wrede omstandigheden. “Zulke dierenbeulen moeten toch de gevangenis in?” Inderdaad, dat overkwam de voormalige bazen – moeder en zoon – van ezels Dora en Daisy en muilezel Ebony.

Hoewel The Donkey Sanctuary intensief strijdt tegen de misdadige handel in ezels om hun huid, kunnen we niet álle criminelen tegenhouden. Zo worden er in Tanzania nog regelmatig gemeenschappen overvallen en van hun ezels beroofd. Wij hielpen – met steun van onze donateurs! – Tanzaniaanse grenswachters aan vervoermiddelen om de rovers sneller een halt toe te roepen…

Ezelmerrie Eren was zwanger toen ze in 2015 op onze opvangboerderij in Ierland terechtkwam. De medewerkers verheugden zich natuurlijk geweldig op de bevalling. Maar kort daarna bleek dat er iets mis was met het veulen van Eren. Hij zag niets…

Drie jaar geleden arriveerde Rossi op onze opvangboerderij in Ivybridge. Een leuke ezel, niets aan de hand. Maar ons onlangs begon Rossi steeds moeilijker te lopen. Van de ene dag op de andere veranderde zijn situatie van zorgeloos naar zeer zorgelijk. En nog steeds is het niet in orde met hem. Helpt u hem bij de laatste loodjes in zijn herstel?

Ook in Nepal sloeg corona hard toe. En snel ook. Zo snel dat de vele arbeiders in de steenovens geen kant meer op konden en niet meer naar hun gezinnen terug konden keren. Datzelfde gold voor de meer dan 2.200 ezels, muildieren en paarden. De dierenbeschermers van Animal Nepal wisten zich geen raad. Maar ú hielp!

Kort geleden hadden we nog slecht nieuws voor u. De Keniaanse regering moest haar verbod op het doden van ezels om hun huid van de rechter weer intrekken. Nú is er veel beter nieuws uit Afrika: dankzij onze – uw dus! – financiële steun, wist een van onze partners meer dan 100 Zuid-Afrikaanse ezels te behoeden voor de slacht!

Violet is een gewone muilezel met een gewone, vriendelijke baas. Maar helaas is haar gedrag de laatste jaren veranderd. Was ze eerst erg benaderbaar, nu laat ze zich amper nog zien. Zodra er iemand in haar buurt komt, neemt ze de benen. Ook als die iemand haar geliefde baasje is. Wat te doen nu ze zo’n jeuk heeft en zich ook niet meer laat helpen door de hoefsmid…?

Slecht, heel slecht nieuws uit Kenia. Daar is het verbod op het doden van ezels om hun huid opgeheven. Een enorme klap voor de miljoenen ezels in het Afrikaanse land én voor hun eigenaren. Na ruim anderhalf jaar relatieve rust, zijn ezels in Kenia nu weer vogelvrij. Werk aan de winkel dus, voor The Donkey Sanctuary. En: hopelijk met uw steun…

Het ergste dreigde te gebeuren voor de Schotse ezel Skye. Wie zou hem kunnen verlossen van die levensbedreigende tumor? Niemand toch? Er zat niets anders op dan Skye te laten inslapen. Maar toen greep Emma in: laten inslapen? Geen sprake van. Ze zocht én ze vond hulp: bij The Donkey Sanctuary…

Het kan niet vaak genoeg gezegd worden: uw gift betekent zoveel voor ezels. Met uw donaties zorgt u ervoor dat we ezeleigenaren wereldwijd kunnen voorlichten over de verzorging van hun dieren. U maakt er acties als "Stop het Stropen" mee mogelijk. En natuurlijk hebt u met uw steun al heel veel ezels een beter leven gegeven. Zoals Scotty en Thomas…

Mogelijk wist u het. Mogelijk ook niet. Maar sinds 1993 vieren we ieder jaar op 22 maart Wereldwaterdag. Daarin besteden alle lidstaten van de Verenigde Naties aandacht aan de mondiale waterproblematiek. Ook in Ethiopië werd vorige maand uitgebreid stilgestaan bij water. Op een manier die u zeker zal aanspreken: de ezels werden in het zonnetje gezet!

Ezels, mits goed verzorgd, kunnen wel veertig jaar worden. Maar zijn ze twintig, dan kunnen ze al verouderingsverschijnselen vertonen. Dat betekent dat we ze bij The Donkey Sanctuary vanaf dat moment extra aandacht geven. Hoe we dat doen én waarom we uw steun daarbij nodig hebben, leest u hier.

Dit verhaal begin in de bossen van Sala Biellese, in het zuidwesten van de Alpen. Daar is onze Italiaanse opvangboerderij gevestigd. Het is er heel mooi. Alleen… niet zo groot. Onze Italiaanse collega’s doen dan ook hun uiterste best om voor ezels die daar geschikt voor zijn een adoptiegezin te zoeken. Zo ook voor Ciarli, Rolinda en Battistina. Complicatie: ze moeten wel bij elkaar blijven…

Koud hè! Bij u in Nederland. Maar ook in Engeland, waar de meeste opvangboerderijen van The Donkey Sanctuary staan. Én waar we veel mishandelde of aan hun lot overgelaten ezels redden. In deze kou, met deze sneeuw, zijn we nog meer nodig dan anders. Mogen we u daarom om een gift vragen? Wilt u aanstaande zondag (of nu alvast) een Valentijn voor de ezels zijn? Dank u wel!

“Hierbij veroordeel ik u voor drie overtredingen tegen dierenwelzijn.” De rechter deed een strenge maar volkomen terechte uitspraak in de zaak tegen een eigenaar van twee ezels. Het was schandelijk zoals hij zijn dieren had behandeld, oordeelde de rechter. De eigenaar gaf toe schuldig te zijn en boog lijdzaam het hoofd.

Hoe waren uw kerstdagen? Ongetwijfeld anders dan anders maar hopelijk toch plezierig en in het gezelschap van enkele dierbaren. Op de boerderijen van The Donkey Sanctuary was het extreem rustig. Geen kerstliederen zingen, geen feestelijke ritjes van kinderen op onze therapie-ezels. Toch was er af en toe die glimlach: als we terugdachten aan Kerstmis 2019. En aan Mary en Della…

Hij kon alleen maar op zijn tenen lopen, de kleine Casey. Zonder behandeling zou hij altijd wankel op zijn poten staan en moeite hebben zijn evenwicht te bewaren. Want dát is het gevolg van het ballerina syndroom. Een operatie? Kan. Maar heeft risico’s. Een andere mogelijkheid is fysiotherapie. Aangevuld met nog iets anders…

2020 zit er bijna op. Het vreemdste jaar sinds – ja sinds wanneer eigenlijk? Een jaar waarin ook de ezels van The Donkey Sanctuary het moeilijk hadden. Doordat we maandenlang geen bezoekers op onze boerderijen mochten ontvangen, vielen de inkomsten uit de verkoop van onze ezelspulletjes in de winkels voor een groot deel weg. Maar altijd was u er weer, onze trouwe donateur!

New Forest is een prachtig nationaal park in het zuiden van Engeland. Hier lopen duizenden pony’s en koeien en hele jaar door los rond. Maar er leven ook een stuk of honderd ezels. Hoewel er goed voor de dieren gezorgd wordt, blijken ze niet allemaal geschikt voor het wonen in de wildernis. Wat te doen bijvoorbeeld met Happiness…?

Heel Europa was begin dit jaar in de ban van storm Dennis. Leuk waren de foto’s van mensen op het strand die hun uiterste best deden zich staande te houden in de wind. Minder leuk was de schade: die was enorm. Vooral in Ierland en het Verenigd Koninkrijk hield Dennis huis. De storm werd vier onschuldige ezels zelfs bijna fataal…

Net als voor ons mensen, is mondverzorging erg belangrijk voor ezels. Met een slecht gebit is het immers moeilijk kauwen. En rottende tanden en kiezen doen akelig veel pijn. Dus toen onze verzorgers ontdekten dat de 23-jarige Bella wat moeite met eten had, ging ze voor onderzoek naar ons ezelziekenhuis. Samen met metgezel Lou Lou natuurlijk.

De paarden bij hen in de wei, lieten ze niet in de stal. En daardoor konden ezels Lottie en Lola, beide negen jaar oud, bij regen en storm nergens fatsoenlijk schuilen. Dag en nacht stonden ze nu in de modderige wei. Met ernstige gevolgen voor hun gezondheid, hun hoeven, hun hele welzijn. Dankzij u konden we ze overbrengen naar een van onze boerderijen!

Oorspronkelijk hadden miniatuurezels – ook wel mini’s genoemd – helemaal niet zo’n fijn leven. Dan hebben we het over de achttiende eeuw. Maar tegenwoordig zijn ze zeer geliefd. Zo ook Henry en Lucy, twee nieuwe bewoners van onze boerderij in Sidmouth. Dat heeft alles met hun bijzondere karakter te maken…

Tijdens de zomervakantie speelde hij nog de hoofdrol in de brief van onze directeur over oogproblemen. Die heeft u misschien ook ontvangen en gelezen. We hebben het over Jonty. Deze schat van een ezel was in een doorn getrapt. De pittige ontsteking die daar het gevolg van was, schoot door naar zijn oog. Met zijn speciale masker leek hij goed te herstellen…

U weet dat The Donkey Sanctuary in Engeland ook wel ezels herplaatst. Dan hebben ze een tijdje op een van onze opvangboerderijen gewoond, en meldt zich iemand als ‘adoptieouder’. We gaan dan natuurlijk eerst kijken. En nog een keer kijken. Is er een goede match? Dan staan we de ezel af. Dit gebeurde ook bij Pluto. Maar… hoe gaat dat in coronatijd?

Wat was het zielig om Guinness zo te zien worstelen met zijn omgeving. Hij was al zijn vertrouwen in mensen kwijtgeraakt. Nerveus en angstig maakte hij zich uit de voeten als zijn verzorgers hem met de halster naderde. Zou het ooit nog goedkomen met het angstige ezeltje? Ja, want daar was die dag in de stal…

Het was afgelopen oudejaarsavond bitterkoud in het Engelse Lancashire. Echt ouderwets koud. Prachtige omstandigheden om gezellig bij elkaar de kruipen, de thermostaat een graadje hoger te zetten, vroeg de lichten aan te doen. Maar voor David, Connie en Theo waren de omstandigheden héél anders. Hoe gaat het nu met deze verkleumde, ondervoede en bibberende ezels?

Corona heeft veel eigenaren van ezels voor problemen gesteld. Ze zijn getroffen door werkloosheid of op z’n minst een vermindering van inkomsten. Verder zijn nogal wat eigenaren ziek geworden. Daar mag de verzorging van hun ezels natuurlijk niet onder lijden. Vandaar dat The Donkey Sanctuary deze mensen waar we maar kunnen te hulp schiet. Zo ook de baasjes van Jelly…

Ezels zijn behalve geweldige dieren ook beter voor het milieu op aarde. The Donkey Sanctuary sprak er met tal van deskundigen uitgebreid over tijdens een virtuele vergadering in het kader van het jaarlijkse VN-forum over duurzame ontwikkelingsdoelen. Hoe zit het dan precies met dat milieu?

Er bestaan tientallen ezelrassen. Van sommige soorten zijn er helaas nog maar weinig. Met twee van die, inmiddels zeldzaam geworden, rassen maakt u vandaag kennis: de grote Poitou en de mediterrane mini-ezel. Het toeval wilde dat we bij The Donkey Sanctuary op een en dezelfde dag drie van die grote en vier van die kleine ezels onder onze hoede kregen…

Als donateur bent u van onschatbare waarde voor ons. Dankzij uw steun kan The Donkey Sanctuary ezels overal ter wereld redden, medisch verzorgen en in een aantal landen een nieuw leven geven op opvangboerderijen. Dank u wel daarvoor! En misschien is dit een goede gelegenheid ook eens een andere onmisbare groep ezelfans in het zonnetje te zetten: onze vrijwilligers.

U weet natuurlijk dat The Donkey Sanctuary ’s werelds grootste liefdadigheidsinstelling voor ezels en muildieren is. Maar we zijn niet het énige goede doel dat zich om deze lieve dieren bekommert. Zeker in Engeland zijn diverse kleine, lokale organisaties opgericht ter bescherming en opvang van ezels, vaak in combinatie met paarden. Zij worden door de coronacrisis zwaar getroffen.

Ezels in nood redden en opvangen, daar heeft Elisabeth Svendsen in 1969 The Donkey Sanctuary voor opgericht. Vaak blijven ze bij ons voor de rest van hun leven. Maar soms zorgen we voor herplaatsing ergens anders. Natuurlijk alleen bij mensen die goed voor ze zorgen én plaats voor ze hebben. Zo namen we onlangs afscheid van Innis en Jay-Jay. Met pijn in ons hart…

Bij al het nare coronanieuws dat ons dagelijks overvalt, vergeten we weleens dat er ook nog goede dingen in de wereld gebeuren. In Kenia bijvoorbeeld. Daar heeft de regering besloten vier grote ezelslachterijen te sluiten. Dat is geweldig nieuws in de strijd tegen de verderfelijke ezelhuidenhandel én voor alle ezels wereldwijd!

Natuurlijk werken de dierenartsen bij The Donkey Sanctuary ook met mondkapjes. Net zoals ‘gewone’ doktoren en verpleegkundigen. We hadden er bovendien nog flink wat op de plank liggen. Maar toen we hoorden over het tekort aan beschermingsmiddelen voor medici in zieken- en verzorgingstehuizen, besloten we dat we onze voorraad best kon aanspreken in de strijd tegen corona.

Niet schrikken, voor zover we weten kunnen ezels geen corona krijgen. Indirect treft het virus hen echter wel. Door de uitbraak van het coronavirus hebben al onze ezelboerderijen in Groot-Brittannië en Ierland hun deuren voor het publiek moeten sluiten. Dat betekent minder inkomsten – en dáár zijn de ezels in onze opvang natuurlijk wel de dupe van. Maar ú kunt helpen!

Zijn vorige eigenaren vonden Dylan helemaal alleen achterin een markt. Ze kregen zo’n medelijden met hem dat ze besloten hem te kopen. Maar toen ze thuiskwamen, bleek het verzorgen van een enkele ezel toch een stuk moeilijker dan ze dachten…

Overal in de wereld geven medewerkers van The Donkey Sanctuary advies aan ezeleigenaren over goede ezelverzorging. Vooral in landen waar de mensen veel ezels houden. In Europa is dat onder meer Ierland. Daar ging onze adviseur Ciara O’Kelly laatst op bezoek bij een boer waar ze al eerder was geweest. Hoe zou het nu met zijn ezels gaan? Helaas… niet best!

Wat te doen als onze opvangboerderijen vol zitten? Dan proberen we ezels te herhuisvesten, bij liefdevolle mensen die graag een ezel willen verzorgen. Is iedere ezel daar geschikt voor? Zeker niet! Daarom gaan ze bij ons eerst naar een speciale ‘school’ waar we ze optimaal voorbereiden op het op zichzelf wonen in hun nieuwe omgeving.

U weet dat we bij The Donkey Sanctuary mishandelde ezels met liefde voor de rest van hun leven opvangen. Maar waar dat mogelijk is, proberen we ook wel nieuwe baasjes voor ze te vinden. Zeker als ze niet erg getraumatiseerd zijn. Dat gold bijvoorbeeld voor Jackie en Stephanie. Tenminste, als Jackies wond eindelijk was genezen…

Ezels zijn nagenoeg onmisbaar voor arme mensen in landen als Indonesië, Thailand en Maleisië. Maar ook paarden en muildieren zijn hier zeer geliefd als werk- en trekdier. Alle reden voor dierenbeschermingsorganisaties om goed op het welzijn van de dieren te letten. We leren ook veel van elkaar. Onlangs nog, tijdens een seminar op Bali.

De kerstboom hebt u waarschijnlijk allang in huis en weer mooi versierd. Misschien hebt u ook al ’s avonds de kaarsen aan en de grote lampen in uw woonkamer gedimd. Gezellig! U bent helemaal klaar voor de komende kerstdagen. Wij bij The Donkey Sanctuary ook. Maar mogen we u voor het uiteinde van 2019 nog één verzoek doen…?

Tien jaar lang was Eli een van de beste therapie-ezels van The Donkey Sanctuary. Hij veranderde het leven van tientallen kinderen met een beperking. En door zijn interactie met mensen kon Eli zelf ook genieten van een gevarieerd en verrijkt leven. Want dat was het bijzondere aan onze grijnzende ezel: hij hield eigenlijk meer van de menselijke soort dan van zijn soortgenoten…

Kent u hem nog, de legendarische Houdini? Hij wist zich uit alle mogelijke boeien en dwangbuizen te bevrijden, en kon zelfs dwars door stenen muren lopen. Nou, zo’n ontsnappingskunstenaar hebben we op onze opvangboerderij in Sidmouth ook. Mogen we u voorstellen aan Tally, de miniatuurezel die zich door niets en niemand laat tegenhouden?

Ze zijn met z’n negenen – Fikadu, Ayelech en zeven kinderen. En ze hebben drie ezels. Zonder hun dieren zouden ze reddeloos verloren zijn. En daarom strijden ze tegen de ezelslachterij bij hen in de buurt. Met succes: ook hun buren weerstaan de verleiding hun trouwe lastdieren voor wat handgeld de huid te laten stropen. Helpt u ook weer de verderfelijke handel in ezelhuiden te stoppen?

Het begon bij The Donkey Sanctuary met het opvangen van ezels op onze boerderijen. Daar konden én kunnen ze nog steeds de rest van hun leven blijven. Zeker als ze erg geleden hebben. Voor ezels die er beter aan toe zijn, zoeken we in Engeland ook wel adoptiegezinnen. Dougal kwam daar bijvoorbeeld voor in aanmerking. Maar dan moest hij wel van zijn watervrees af zijn…

Je zou het niet verwachten op een al honderdjarige paarden- en ezelmarkt in Ierland: een ezel die vastgebonden aan een reling staat de bibberen van ellende. Geen eigenaar in de buurt, niemand die zich om het arme dier bekommerde. Behalve de Ierse politie én The Donkey Sanctuary dan! En dankzij uw trouwe giften konden wij Walshie een nieuw leven geven!

Ter ere van het 50-jarig bestaan van The Donkey Sanctuary bracht de hertogin van Cornwall, Camilla Parker Bowles, een bezoek aan onze hoofdvestiging in Engeland. Een hele eer voor ons natuurlijk. En ook de ezels konden het prima met de echtgenote van prins Charles vinden.

U herinnert het zich vast nog: de eerste dag naar school. Spannend, met al die nieuwe kinderen. Eentje lachte naar u, maar een ander keek misschien heel boos. Zie je dan maar eens op je gemak te voelen! Zoals het bij mensen gaat, gaat het bij ezels ook. Leest u maar eens hoe ‘nieuwen’ op onze boerderij in Sidmouth ontvangen worden.

Vrijdag 4 oktober is het weer zo ver: Dierendag! Dan zetten overal ter wereld mensen hun huisdieren in het zonnetje. De hond krijgt een extra kluif, de kat een nieuw speeltje, de vissen worden getrakteerd op een blokje tubifex, de hamster rent rond in een hagelnieuw molentje, en de kanaries smullen van een verse sinaasappel. En de ezels? Die hopen op uw gift!

Wist u dat ezels net als mensen veel last van de zon kunnen hebben? En dat vooral de oudere langoor bijzonder veel baat heeft bij bescherming tegen vliegen? Vooral nu het eindelijk lekker weer is, doen ezelbezitters er goed aan extra op hun dieren te letten. Maar zonnebrandcrème, is dat niet wat overdre…? Nee, zeker niet!

Behoort ú al tot onze donateurs? Dan weet u hoe afhankelijk The Donkey Sanctuary is van giften. Maar veel andere mensen die ook van ezels houden, maar nog geen donateur zijn, weten dat nog niet. Dus proberen we op diverse manieren hun aandacht hiervoor te trekken. Ook op social media als Facebook. Wat het beste werkt? Een foto van een lachende ezel. Onweerstaanbaar! Maar… is het ook echt lachen? Of zijn de ezels met heel wat anders bezig?

Uw steun is nodig! Deze keer om de dure operatie van Christian te helpen betalen, een van de bewoners van onze boerderij in Sidmouth. Hij loopt als een ballerina: dat kan nooit de bedoeling zijn! Een gift voor ezels als Christian? Dat kan via de link onderaan het artikel. Hartelijk bedankt alvast!

Nog een artikel over medische zaken. Moderne oogzorg is het onderwerp. Dat was in dit geval hard nodig ook: Jonty ziet er niet voor zijn plezier uit als een reuzeninsect. Het masker houdt de UV-stralen tegen. Zo wordt de ezel niet blind…

Kijk hun hoeven eens. Hebt u ze ooit zó mismaakt gezien? Onze dierenarts schrok net zo toen hij Stuart en Bob zag binnenkomen. Hij wist ook meteen: hier is méér nodig dan alleen een grondige hoefbekapping…

Bijna nergens zijn mensen zo afhankelijk van hun ezel als in Nigeria. De dieren helpen bij het bewerken van het land, het transport van landbouwproducten naar de markt, en bij het vervoer van ouderen en kinderen. Tegelijkertijd is het aantal ezels bijna nergens zo teruggelopen als in… Nigeria: omdat ze worden geroofd om hun huid. Een nieuwe wet gaat erger voorkomen.

In november schreven we dat de ezelhuidenhandel zich naar Brazilië verplaatst heeft. Daar zouden 300 wilde ezels geslacht zijn in een abattoir in de stad Itapetinga. Maar het is nog veel erger: het ging om 700 ezels – iedere dag zelfs... Gelukkig is er ook positief nieuws.

U kent ons ezeltherapie voor kinderen met een, vaak autistische, beperking. Het contact met de dieren helpt hen zich naar anderen te uiten. Onlangs bezocht een grote groep blinde en slechtziende kinderen, vergezeld van begeleiders en ouders, onze opvang in Sidmouth. En wat hadden die een geweldige dag!

U kent het verhaal van de oprichter van The Donkey Sanctuary, Elisabeth Svendsen. Hoe het aantal ezels onder haar hoede in een klap toenam van 38 naar 242. Zo verging het Sue niet. Maar ook zij werd van de ene op de andere dag de eigenaar van een partij (mini-)ezels. Zes in dit geval!

Pakistan was het eerste land dat de export van ezelhuiden verbood. Want ezels slachten omdat er een in hun huid een stofje zit voor een raar Chinees medicijn, dat kan natuurlijk niet. Maar nu willen de autoriteiten van de provincie Khyber-Pakhtunkhwa 80.000 ezels fokken voor de export naar China!

“Kom zo snel mogelijk!” Aan de telefoon een wanhopige mevrouw. Ze heeft contact opgenomen met de Spaanse politie. Ze belde over een jonge ezel, vastgebonden aan een boom, schuddend met de kop, in de brandende hitte. Dat is erg. Maar het kan nog veel erger. Het arme dier had namelijk een perrilo om, een metalen neusriem met aan de onderkant… vlijmscherpe tanden. Een martelwerktuig!

Wat zijn we toch blij met ons nieuwe ezelhospitaal. U hebt het ons samen met andere donateurs geschonken en daar zijn we u nog iedere dag dankbaar voor. Het mooie is ook dat het méér is dan alleen een ziekenhuis. Tijdens hun verblijf hier, denken de dierenartsen en –verzorgers namelijk ook aan het geestelijk welzijn van de patiënten. Mooi voorbeeld? Honey en Chloe!

In Nederland heerst griep. Maar in Engeland ook: ezelgriep! Het gaat om hetzelfde virus waar u last van kunt hebben. Maar de griep maakt onder ezels meer slachtoffers: ook dodelijke. Alle hens aan dek dus op boerderijen van The Donkey Sanctuary. Én een belangrijke oproep aan u om steun!

Kijk nu toch eens! Onze Spaanse collega’s vonden dit unaniem ‘het treurigste ezeltje dat ze ooit hadden gezien.’ En dat zegt wat want ze zijn heel wat gewend in Spanje. Ezel Flor was nagenoeg kaal en zat onder de wonden en vieze vliegen…

14 februari? Valentijnsdag! Ook in Nederland wordt deze bijzonder dag steeds meer gevierd. We verwennen onze geliefden immers maar wat graag met een cadeautje, kaart of boeket. Weet u wat ook heel leuk is – misschien nog leuker én van meer betekenis? Een ezel redden met een speciale Valentijnsgift. Lees (en kijk) maar eens wat zo’n donatie betekent voor doodongelukkige ezels als Timmy en Tommy…

De één, Obama, is een levendige deugniet, altijd in voor een geintje. De ander, Shorty, is rustig en een beetje verlegen lief. Hun overeenkomst? Beide ezels missen een groot deel van hun oren. Die moesten geamputeerd worden vanwege een typische ezel- en paardenaandoening: sarcoïd. Dankzij uw steun zijn de twee ezels succesvol geopereerd en zien ze een zonnige toekomst tegemoet!

Somaliland? Dat is een zelfstandig (maar niet erkend) onderdeel van Somalië. Tot voor kort waren er geen wetten die ezels beschermde tegen mishandeling of misbruik. Maar daaraan is dankzij onze lokale partner met steun van The Donkey Sanctuary gelukkig een eind gekomen. Een gloednieuwe wet moet het welzijn en het leven van de ezels sterk verbeteren.

Het gebeurt niet zo vaak dat dierenbeulen echt de gevangenis in moeten. Maar een Engelse rechter had er deze keer geen enkele moeite mee de eigenaar van 33 ezels en paarden tot 17 weken hechtenis te veroordelen plus het betalen van een flinke boete. Wat hij de weerloze dieren had aangedaan, was eenvoudig te erg voor woorden…

Mensen en ezels kunnen een zeer hechte band hebben. Dat hoeven we u niet te vertellen! Daar is de ezeltherapie van The Donkey Sanctuary ook op gebaseerd. Het is verbazingwekkend hoe kinderen maar ook volwassenen met een emotionele beperking opknappen door het contact met ezels. Lees hieronder over twee prachtvoorbeelden!

Het ging zo goed met onze strijd tegen de huidenhandel. U weet wel, ezels die massaal worden geslacht vanwege een stofje onder hun huid waar Chinezen een medicijn van maken. Het is ons gelukt om met landen in Afrika en Azië afspraken te maken over een exportverbod van huiden. Daardoor worden ezels minder populair en dus ook minder gestolen en geslacht. Maar nu lijken de misdaden zich naar Brazilië te verplaatsen…

Al twintig dagen had niemand Lucky gezien. Zijn arme Gambiaanse eigenaar vreesde het ergste. De ezel was zijn belangrijkste bezit. Toen kwam een jongen aan gerend: “Ik heb je ezel gezien! In een put hier niet ver vandaan!”

Eindelijk! Eindelijk krijgen we de autoriteiten van het Griekse eiland Santorini mee om de misstanden rond de taxi-ezels aan te pakken! Het is de burgemeester zelf die in augustus instemde met onze plannen en zich hard gaat maken voor een alomvattende aanpak.

In 2017 introduceerden we Stop het Stropen. U weet waar het over gaat? Onder de huid van ezel zit een onmisbaar bestanddeel voor een Chinees medicijn, ejiao. Nou ja, medicijn, het is sterk de vraag waar ejiao goed voor is. Een rapport van The Donkey Sanctuary toonde in 2017 aan dat hiervoor tienduizenden ezels massaal geroofd en geslacht worden.

Helpt u alstublieft de ezels in de keiharde steenovenindustrie in Nepal. Lees hier waarom wij de omstandigheden van ezels in de steenindustrie moeten verbeteren en waarom wij uw steun goed kunnen gebruiken om aan een blijvende oplossing te werken.

Tanzania is geteisterd geweest door enorme droogte. De Dodoma regio bijvoorbeeld, is veranderd in een woestijn waar niets meer groeit en veel waterbronnen opgedroogd zijn. Mens maar zeker ook dier heeft daar erg onder te lijden. Vooral ezels. Tegelijkertijd verdienen veel mensen juist met hén als lastdier de kost.

Daar stond ze. Of eigenlijk: dreef ze. Bevend over haar hele lijf, doodsbang, uitgeput, totaal ontredderd. Ezelveulen Roma was in het moeras terecht gekomen. Zonder hulp was ze kansloos. Wat een opluchting dat onze welzijnsadviseur Jane Bruce net in de buurt was!

Niet alle ezels die door The Donkey Sanctuary gered worden, hebben slechte baasjes. Vaak weten mensen gewoon niet goed hoe ze met een ezel om moeten gaan. Dat gold bijvoorbeeld voor de eigenaresse van Coco en Will…

Barbaarse misbruik van ezels bij Spaanse festiviteiten is niet meer van deze tijd. Dit móét stoppen.

Al na drie maanden was de Cypriotische Pip Squeak van zijn moeder gescheiden. Veel te vroeg natuurlijk. Zijn voormalige eigenaar kon niet meer voor hem zorgen. Gelukkig ontfermde een vriendelijke buurman zich over het ezelveulen. Maar wat hij ook probeerde, Pip Squeak bleef broodmager…

U weet belangrijk uw steun voor ezels wereldwijd is. Opvang, medische zorg, voorlichting over welzijn, allemaal beschermende maatregelen die zonder u direct op de tocht zouden staan. En nu hebben we van uw donaties ook een Nood- en Rampenteam kunnen formeren dat direct kan afreizen naar plaatsen waar ezels dringend hulp nodig hebben.

Stop het Stropen. U kent onze actie tegen de slacht van ezels om hun huid. Een succesvolle actie, tot nu toe. Want wereldwijd neemt de afschuw over de wrede moord op ezels toe. En diverse landen zijn al tot een exportverbod van ezelhuiden overgestapt. Maar nu slaat tegenstander China terug. En roepen we ú op om extra te doneren voor ons programma. Want het stropen móét stoppen!

En een ‘lucky escape’ – een ontsnapping op het allerlaatste moment - was het écht voor dit ezeltje. Een dierenarts stond op het punt het dier in te laten slapen. Dat had de rechter zo bevolen. Niemand namelijk, eiste het bezit van deze ezel met zijn grotesk vervormde hoeven op. Totdat The Donkey Sanctuary werd gealarmeerd….

Hebt u de kerstboom al in huis? Bij The Donkey Sanctuary is het verheugen al begonnen! Kerstmis is op onze opvangboerderijen traditiegetrouw het mooiste feest van het jaar. Met een hoofdrol voor onze ezels. Trouwens, overal, wereldwijd, staan ezels in het middelpunt van de belangstelling. Vanwege het kerstverhaal. Maar ook omdat ze ons straks zo hard nodig hebben - ú nog het meest!

We dachten het altijd al. En we spraken ezelbezitters er ook op aan. Maar hebben hun dieren nu écht wat extra’s nodig in de winter? Ja, weten we sinds kort. Een studie van The Donkey Sanctuary toont aan dat ezels en ook muildieren meer te lijden hebben van de kou dan bijvoorbeeld paarden. Mooi dat onze argumenten nu ook wetenschappelijk bewezen zijn.

Knuffels en sleutelhangers. Stickers. Kalenders en… enfin, neem zelf eens een kijkje in onze gloednieuwe giftshop. Voor maar een klein prijsje koopt u er de leukste ezelhebbedingetjes. Daar maakt u altijd iemand blij mee. Of trakteer uzelf!

Het was op een drukke autoweg in Spanje. Een wat oudere ezel, moederziel alleen, strompelend op zijn al lange tijd niet meer bekapte hoeven. Zonder water, zonder eten. Een bezorgde automobilist maakte de Spaanse collega’s van The Donkey Sanctuary op het arme dier attent. Snelle actie was noodzakelijk, om verder leed te voorkomen…

Sinds 1995 is The Donkey Sanctuary aanwezig op de Merkato graanmarkt aan de rand van Addis Ababa in Ethiopië. De Merkato is de grootste in zijn soort in Afrika, en wordt dagelijks bezocht door zo’n vierduizend ezels en hun bazen. Het leven is hier keihard. Om die reden hebben we er in 2008 een ezelkliniek geopend. Sue Griffin, een van onze beheerders, wist niet wat ze zag toen ze het ziekenhuis onlangs inspecteerde…

Orkaan Irma heeft niet alleen uitgehaald op Sint Maarten. Ook op Barbuda is veel verwoest. The Donkey Sanctuary is gevraagd met spoed hulp te bieden. De vele wilde ezels op het eiland zijn namelijk in paniek naar het vliegveld gevlucht waar ze nu al een tijdje op en rond de landingsbanen verblijven. Zo blokkeren ze de wederopbouw van Barbuda.

We zijn op onze opvangboerderijen altijd aan het experimenteren met eten. Een gevarieerd dieet helpt de eetlust van ezels op te wekken en te bevredigen. Het leuke is dat de dieren er zelf ook lol aan beleven om zoveel mogelijk smaakervaringen op te doen. Daarbij gebruiken ze behalve hun smaakpapillen hun neus en hun tastzin. Onlangs lieten we ze kennismaken met koolraap…

Tanzania heeft aangekondigd alle ezelslachthuizen in het land te sluiten om de handel in ezelhuiden te stoppen. De ezelhuiden worden veelal gebruikt voor traditionele Chinese geneeskunde. Jaarlijkse worden bijna 2 miljoen ezels voor dit doel geslacht. Tanzania sluit zich met deze actie aan bij de internationale strijd tegen het stropen van Ezels.

The Donkey Sanctuary schrijft de Chinese ambassadeur aan over een gruwelijke incident in het Yancheng Safari Park in Oost-China. Daar wierpen medewerkers van een ontevreden aandeelhouder een levende ezel in het tijgerbasis. Voor de ogen van tientallen geschokte bezoekers werd het arme dier langzaam verslonden. Een filmpje daarvan is op de sociale media verschenen. U kunt het hier bekijken, maar we waarschuwen u: de beelden zijn verschrikkelijk.

Op straat gezet worden als je zwanger bent. Je zou het je ergste vijand niet aandoen. Toch overkwam het ezelmoeder Strawberry. Een schandalige actie van haar voormalige eigenaar. En dan kreeg ze ook nog eens de pech dat haar jong niet goed kan drinken. Op dit moment vechten dierenartsen in Spanje voor het leven van de kleine Indiana…

Naam: Farid Shaky. Nationaliteit: Egyptisch. Beroep: zadelmaker. Relatie tot The Donkey Sanctuary: zijn Egyption Society for the Protection and Welfare of Working Animals werkt met ons samen. Op een dag bezocht Farid een dorpje in het Aswan gouvernement. Hij voelde een klap op zijn schouder: “Hallo, ken je me nog?”

‘Ethiopische regering doet export ezelhuiden in de ban!’ Dit geweldige nieuws is een enorme steun in de rug van iedereen die achter onze actie Stop het Stropen staat – én een enorme dreun voor de producenten van het Chinese medicijn ejiao. Miljoenen straatarme Ethiopiërs hoeven nu niet meer bang te zijn dat hun geliefde ezel zal worden gestolen.

Ezels zijn erg sociale dieren. Ze sluiten vriendschappen voor het leven. Met elkaar. Maar ook met mensen. Én met andere dieren. Pony’s bijvoorbeeld. Mini is zo’n pony. Ginny is de ezel. Twee lieve maar zeer slecht verzorgde dieren. Een nieuw baasje voor hen afzonderlijk vinden, zou misschien nog wel lukken. Maar we konden ze onmogelijk van elkaar scheiden…

Onze actie Stop het Stropen is pas net begonnen. Maar de eerste resultaten zijn al zichtbaar. Gelukkig! En mede dankzij de steun van donateurs zoals u. Daardoor hebben we namelijk een aantal van onze collega’s volledig vrij kunnen maken voor lobbywerk in onder meer Tanzania. Alex Mayers is een van hen. Hij bezocht een markt waar maar liefst 700 ezels wachtten op de dood…

“Hallo! Ik ben Emma. Ik ga meedoen met een marathon. Nooit eerder gedaan. Maar ik doe het voor The Donkey Sanctuary. Én voor mijn opa en oma. Want die hebben mij de liefde voor ezels bijgebracht. Dat begon op het strand…”

Wereldwijd worden massaal ezels gedood, omdat in China de vraag naar het “medicijn” ejiao de afgelopen jaren sterk toegenomen is.

Red vandaag nog het leven van een ezel. Met honderden zitten ze vast in de Italiaanse sneeuw. Zonder beschutting, zonder voedsel, zonder water, lijdend in de ijzige kou. Actie is nú vereist.

Lang niet alle ezels die aan The Donkey Sanctuary aangeboden worden of die wij uit de handen van dierenmishandelaars bevrijden, komen op onze opvangboerderijen terecht. Soms hebben we eenvoudig geen plaats voor ze. En soms hebben ze meer ruimte nodig dan wij ze kunnen bieden. Dat geldt vooral voor grotere ezels. Lees hier hoe we een nieuw tehuis voor Lofty en Tambo vonden.

Herinnert u zich Beattie nog? In de Donkey Mail van afgelopen februari maakte u kennis met dit unieke ezelsveulen. Een druktemakertje van jewelste. Dol op rondjes rennen, springen en dansen. Beattie betekent dan ook niet voor niets bringer of joy – brenger van geluk. Hoe gaat het nu met haar?

Als baby kreeg de nu 28-jarige Tewachew polio. Zijn benen zijn goeddeels verlamd. Lange afstanden lopen, laat staan werken op het land, is onmogelijk. Hij leek altijd afhankelijk van anderen te blijven. Zo werd zijn ziekte niet alleen een last voor hemzelf maar ook voor de andere dorpelingen. Tot het Ethiopische dorpje Gurbite bezoek kreeg van Nahom Wagaw van The Donkey Sanctuary Ethiopië…

Uit vele landen in de wereld komen studenten diergeneeskunde naar ons toe om te leren over het gedrag, de verzorging én uiteraard de medische behandeling van ezels, muilezels en muildieren. En dan hebben we het niet over een dag of twee, nee, de dierenartsen in spe verblijven echt een paar weken bij The Donkey Sanctuary in Engeland. Valeria uit Mexico was een van hen.

“Toen ik de kans kreeg naar collega’s in Italië af te reizen en te kijken hoe zij hun werk aanpakken, aarzelde ik geen moment.” Zo begon dierenwelzijnsmanager Sue Fields haar verslag over haar verblijf op het Zuid-Europese schiereiland. Dat klinkt erg zakelijk. Maar wat ze uiteindelijk mee naar huis nam waren haar warme herinneringen aan moeder Ginger en het ezelsveulen Viola – en hoe die laatste na Sues belofte aan de hongerdood wist te ontsnappen…

Het is met de hitte van de afgelopen dagen nauwelijks voor te stellen dat het ook wel eens koud kan zijn. Maar begin dit jaar was dat toch echt zo. Niet in Nederland maar in het Engelse Bristol. Onze dierenwelzijnsadviseur Justine Thomas had een alarmerende oproep ontvangen over twee jonge ezels in een verlaten veldje, beschutting zoekend in een schuurtje dat daar totaal niet voor gemaakt was…

Op trouwe donateurs kunnen we gelukkig altijd rekenen. Maar nieuwe donateurs van The Donkey Sanctuary zijn natuurlijk ook altijd welkom. Daarvoor moeten we hun aandacht weten te trekken. Soms ook op een gekke manier. Zoals een paar weken terug, toen we in onze Paccombe Farm een heuse Oscaruitreiking organiseerde. Met een selectie van onze ezels in de hoofdrol!

Een telefoontje over ezels in nood? Daar gaan de welzijnsadviseurs van The Donkey Sanctuary op af. Ze zijn heel wat gewend. Maar soms weten ook zij zich nauwelijks raad met het leed dat ze aantreffen. Het overkwam Alison Beck. Lees hier haar verhaal over Chocolate en Brownie.

Ezels zijn onlosmakelijk verbonden met het dagelijks leven in Ethiopië. Ze werken keihard, zowel op het platteland als in de steden. Maar helaas worden ze lang niet altijd goed behandeld. Dankzij de investeringen van de Ethiopische overheid in onderwijs komt hier geleidelijk aan verandering in. Ook The Donkey Sanctuary speelt hier een belangrijke rol in: via de oprichting van speciale Ezelclubs.

Hoeveel ezels hebt u in uw leven ooit bij elkaar gezien? 20? 100? 500? Zelfs dat laatste waarschijnlijk niet. Laat staan… 5.000 ezels. In India, om precies zijn op de markt van Bateshwar, zijn deze aantallen echter geen uitzondering. Behalve ezels worden daar muildieren, paarden, geiten, ja zelfs kamelen verhandeld. Voor een land als India – deels nog volop in ontwikkeling – is dit natuurlijk niet zo gek. Maar er kan ook weleens iets misgaan. Zoals in november verleden jaar. Toen die 5.000 ezels met uitdroging werden bedreigd…

Iedere dag redden we bij The Donkey Sanctuary tientallen, soms wel honderden ezels in Engeland, Ierland, Spanje maar ook in ontwikkelingslanden in Afrika en Azië. Soms door ze – zoals op de Indiase markt in Bateshwar – gratis veterinair te verzorgen. En andere keren door ze op te vangen op onze boerderijen, vaak voor de rest van hun leven. Lucy is een die ezels.

Onder de luizen kwamen ze bij haar aan. Hun hoeven in tijden niet bekapt, trillend over hun magere lijven, beide dik in de dertig. Ezelwelzijnsmanager Alison wist nauwelijks wat ze met ze aan moest. Maar onder haar liefdevolle zorgen knapten Colombo en Bertie beetje bij beetje op. Tegen iedere verwachting in. Maar wat gaf nou de doorslag in hun herstel?

Eens in de zoveel jaar komen in ons hoofdkwartier in Sidmouth vertegenwoordigers van tal van Europese dierenbeschermingsorganisaties bij elkaar om ervaringen uit te wisselen en kennis over ezels te delen. Vier dagen duurde de bijeenkomst deze keer. Eén van de problemen waar we een antwoord op zullen moeten vinden, bleek: obesitas bij ezels.

Dagelijks bezoeken zo’n 3.000 met graan beladen ezels de Merkato markt in de Ethiopische hoofdstad Addis Ababa. Was er voor The Donkey Sanctuary een betere plek denkbaar om een ezelkliniek te openen? We bellen met Chala, assistent dierengezondheid in het kleine ziekenhuis. Hij vertelt over de ezelin met de plastic zak.

Ben je al op de hoogte van onze plannen voor de bouw van een nieuw ziekenhuis voor het behandelen van nog meer zieke en gewonde ezels? Onze verouderde gebouwen voldoen niet meer aan de eisen van deze tijd. Er is dringend een nieuw ziekenhuis nodig met modernere apparatuur. Zodat we in de toekomst nog meer zieke ezels en muildieren kunnen genezen.

Het is mogelijk dat wij binnenkort bij u in de straat lopen om u meer te vertellen over ons werk.

Dit is Lucy. Ze kwam in een erg slechte conditie bij The Donkey Sanctuary terecht. Geen wonder. Lucy wilde niet eten en drinken. Gelukkig had de dierenarts al gauw in de gaten wat het probleem was: Lucy had een erg slecht gebit waardoor ze dringend medische verzorging nodig had…

Zéker een leuk filmpje! Maar… leest u eerst dit artikeltje even. Dan geniet u straks des te meer. Het filmpje én het artikel gaan over het veulentje Beattie. In januari werd ze ernstig ziek. Zo ziek dat ze naar de dierenkliniek moest. Samen met moeder Rhubarb. Daar brachten ze tien angstige dagen door.

Alarm! Carol en Lucy, twee Ierse ezelliefhebbers, bellen aan bij Jane Bruce van The Donkey Sanctuary. Alarm, er zwerven drie ezels door het bos in Cavan! Jane weet niet hoe snel ze Carol en Lucy moet volgen naar de plek des onheils. Daar zien ze de dieren staan. Een jonge hengst. En, stelt Jane tot haar schrik vast, twee hoogzwangere merries.

Op een kille dag besluit Mel de open haard aan te maken. Ze pakt wat houtblokken en een aantal oude kranten. Haar oog valt op een advertentie: vijftien strandezels te koop aangeboden in Scarborough, in het Engelse graafschap North Yorkshire. Nu, tien intense, soms verdrietige maar ook gelukkige jaren verder, staat Mel haar dieren af aan The Donkey Sanctuary.

Isle of Dogs is een schiereiland in het oosten van London, gevormd door een aantal scherpe bochten in de rivier de Theems. De wijk omvat een van de twee financiële centra van Londen. Hoge, peperdure gebouwen domineren dan ook. En in het midden van al dat zakelijke geweld? Daar staat een kleine boerderij. Met op 12 december: een levende kerststal.

Dit is Fred. Hij is 31 jaar oud. Fred woont op Brookfield Farm, één van de opvangboerderijen van The Donkey Sanctuary. Hij heeft een lange geschiedenis van oogproblemen. In augustus ontdekten we dat hij weer eens pijn aan zijn linker oog had. Onze dierenarts behandelde hem op de gebruikelijke manier. Maar de pijn bleef. Het oog ging zelfs zweren...

“Ja, ja!”, schreeuwen de kinderen op de vraag of ezels intelligent zijn. Tegelijkertijd springen ze met z’n allen naar links. En: “Nee, nee!”, als we vragen of een ezel 300 kg kan dragen. En hup, allemaal gaat het naar rechts. Hoe je kinderen op een leuke manier alles over ezels kunt leren? Nou, zo dus. Heel interactief.

Leven met een extra tand. Dat is voor een mens best te doen. Maar als je een ezel bent, en je tegenover die extra tand geen andere tand hebt liggen, kan je er flink last van krijgen. Ezeltanden groeien namelijk altijd door. Dus: naar de tandarts!

Omringd door wolken van meelstof, worden zware zakken, nog hete meel, direct op de rug van een ezel geladen. Medewerkers zien wel dat de hete bloem brandt in huid van de ezel, maar voor de meeste van hen wordt dit gezien als onderdeel van het zware werk. Het is hard werken voor iedereen in de drukke stad Mekelle in het noorden van Ethiopië.

De veertienjarige Jasper is een van de therapie-ezels op onze vestiging in Wales. Verlegen, bescheiden, een beetje teruggetrokken. Héél anders dan zijn maatje Enoch (23) die waar en wanneer dan ook de show steelt en alle aandacht krijgt. Groot was dan ook onze verbazing toen Jasper bij een bezoek van een groep schoolmeisjes ineens uit zijn schuld kroop.

Ook Toby is een van onze zeer gewaardeerde therapie-ezels. Hij is jarenlang voor The Donkey Sanctuary actief geweest in Manchester. Al die tijd genoten kinderen met een beperking van zijn kalme, vriendelijke aanwezigheid. Op 1 september besloten we dat hij van zijn pensioen mocht gaan genieten. Samen met zijn beste vriend Tufty, in zijn vertrouwde Abbey Hey in Manchester. Wat zullen ze nog voor kattenkwaad uithalen?

Dit is Jenny, één van onze oudere ezels. Ze is nu ruim 30 jaar en is onderdeel van ons adoptieprogramma. Haar favoriete speeltje is een speciale bal die ze voor Kerst gekregen heeft. De meeste tijd besteedt zij aan het rollen van de bal door de weide, om zo het lekkers, dat in de bal zit, eruit te krijgen. Jenny is een blije en geliefde ezel en haar leeftijd is duidelijk geen belemmering om een goed leven te hebben bij één van onze pleeggezinnen!

Jammer genoeg hebben we dierbaar afscheid genomen van Tessa, onze beroemde oude ezel. Ze heeft de geweldige leeftijd van 50 jaar bereikt! Ze heeft het ongelooflijk goed gedaan de laatste jaren op onze boerderij, maar helaas kreeg ze het steeds moeilijker vanwege haar chronische artrose.

The Donkey Sanctuary is al jaren een graag geziene gast in het Mexicaanse dorpje Sebastian Carmona. Dankzij de adviezen van onze medewerkers én de financiële steun van onze donateurs, is het ezelwelzijn hier aanzienlijk verbeterd. Als we het dorpje weer eens bezoeken, treffen we Perdo aan. Hij móét zijn verhaal aan ons kwijt. Het gaat over Bombero, zijn ezel. Bombero betekent: brandweerman…

Na vele jaren als adoptie ezel, is één van de meest geliefde ezels van The Donkey Sanctuary eindelijk met pensioen gegaan. Kleine Vijay is voor vele mensen een groot deel hun leven geweest de afgelopen 10 jaar. We zullen hem missen!

Neddy woont op de Trow Farm in Sidmouth. Dat doet hij al sinds 1988. Neddy is 32 jaar oud en één van de liefste ezels in de opvang van de The Donkey Sanctuary. Wat Neddy nog het meest bijzonder maakt: hij is nagenoeg blind. Daarom is het zo prettig dat we hem dankzij uw steun kunnen blijven verzorgen.

Het Mexicaanse dorpje Xochimilco ligt hoog in de bergen, niet zo gek ver buiten Mexico City. Maar Xochimilco mag dan bloemenplaats betekenen, van water moeten de bloemen het niet hebben. Want dat is er niet. Daarvoor moeten de inwoners naar een rivier diep in het dal. In de regentijd doen ze dat maar een keer in de week. Maar in de droge tijd wel tien keer per dag. Met water valt namelijk geld te verdienen. Dan moeten de ezels wel meewerken…

Dankzij uw steun hebben onze collega’s in Ierland weer een bijzondere redding kunnen verrichten. Het begon met een ongerust telefoontje van een dierenliefhebber. En eindigde met een - voorzichtig - blij ezeltje dat een heel nieuw leven voor zich heeft.

Het komt niet vaak voor dat vertegenwoordigers van 32 Afrikaanse ezelbeschermingsorganisaties bij elkaar komen. Het gebeurde in de week van 13 april, in het Zuid-Afrikaanse Bela-Bela. Ze kwamen uit landen als Mozambique, Malawi, Tanzania, Kenia, Lesotho, Kameroen, Ethiopië en, als enige niet-Afrikaanse land, Engeland. Ook The Donkey Sanctuary was namelijk aanwezig, in de persoon van Alex Mayer. Hij beschrijft een bijzondere week.

Santorini? Weet u nog, dat prachtige Griekse eiland waar helaas, de taxi-ezels een veel minder mooi bestaan leiden? In 2014 vroegen we u een petitie over een betere behandeling te ondertekenen, bestemd voor de burgemeester van het eiland. We praten u er graag over bij.

Bij The Donkey Sanctuary doen we ons uiterste best om adoptiegezinnen voor onze ezels te vinden. Dat geldt natuurlijk niet voor oude en zwakke langoren, die genieten van hun pensioen op onze boerderijen. Maar aan de jonge dieren volop levenslust – ja, daar kan een liefdevol gezin nog heel lang plezier beleven. Kunnen we ze dan zomaar plaatsen? Zeker niet! Daar gaat een intensieve, kostbare training aan vooraf…

We verzorgen niet alleen zelf ezels van uw steun, we zoeken ook pleeggezinnen voor ze. Meestal wonen de ezels daar met z’n tweeën. Als een van de dieren dan overlijdt, is dat voor iedereen een verdrietige gebeurtenis. Niet in de laatste plaats voor de ezel die achterblijft. In dit geval: Paddy…

Dienst hebben op feestdagen, nee dat vindt geen enkele dierenarts leuk. Maar het is niet anders, je hebt je er maar bij neer te leggen. Ook dr. Kaz ontkwam er niet aan. Het was dinsdag 17 februari: Pancake Day in sommige delen van Engeland. U begrijpt, dan eet de bevolking ’s avonds pannenkoeken. Ook dr. Kaz verheugde zich erop. Als er nou maar niet gebeld zou worden… Tring!!!

In 2008 opende The Donkey Sanctuary een vestiging op het eiland Cyprus. In dat jaar wisten onze dierenartsen zestig ezels te behandelen. Door mond-tot-mond-reclame is dat aantal in zes jaar verdrievoudigd: in 2014 zijn maar liefst 180 ezels op Cyprus door ons aan wonden behandeld, geopereerd of bekapt. Een record.

Dat de feestdagen niet altijd feestelijk verlopen… daar weten ze bij The Donkey Sanctuary in Noord-Ierland alles van! Nieuwjaar liep zo zoetjesaan tegen het einde toen de collega’s gebeld werden door de politie. Er zouden twee ezels zomaar op straat lopen. Het leek wel, vertelde de agent erbij, of ze uit een oorlog terugkeerden...

Zelden - of eigenlijk nooit - had onze Ierse collega zo’n lastige ezel in de opvang moeten plaatsen. En maar balken, en maar met de kop schudden, en maar naar achteren schoppen. Ga er maar aan staan als je rond de jaarwisseling nauwelijks professionele assistentie kunt krijgen…

The Donkey Sanctuary heeft twee paardentrailers die door heel Engeland rijden om ezels op te halen en weg te brengen. Kort geleden moesten beide wagens de verwaarloosde en onderkoelde Spice en haar 12 vrienden ophalen om naar onze Sanctuary te brengen. Onze ervaren chauffeurs zorgden ervoor dat de reis vlot verliep.

Ted en Sunshine hadden een heerlijk leven op een land bij Annette en haar vrienden. Maar helaas, na drie vreugdevolle jaren konden Sunshine en Ted niet langer verzorgd worden, door de slechte gezondheid van Annette. Zij besloot om ze terug te sturen naar The Donkey Sanctuary.

We werden onlangs benaderd door een jong stel die naar Cyprus kwamen op vakantie, of wij het goed vonden dat ze een korte video over The Donkey Sanctuary (Cyprus) maakten.

Ik weet niet hoe het gebeurde. Ik denk dat mijn eigenaar mij niet meer wilde omdat ik een slecht been had. Hij bond me altijd vast aan bomen. Het touw was zo strak dat het in mijn vlees sneed. Tot bloedens toe.

In de week van ons 7e jubileum in Spanje, bevielen twee van onze zwangere merries die we vorig jaar hadden opgenomen. Dat was nog meer reden om ons werk uitbundig te vieren.

Dit wanhopige zieke veulentje, Donny, had een levens reddende behandeling nodig en 24 uur zorg zodat ie een kans had om te overleven. Hij werd wees bij zijn geboorte en onze Sanctuary (Ierland) werd om hulp gevraagd.

Rayao komt uit het bekende dorpje aan de kust van Mijas, waar hij werkte als ezel-taxi. Zijn eigenaar verzorgde de ezel echt goed en hij werd ook niet slecht behandeld. Het is geen oude ezel en hij is ook niet ziek of zo.

Vorig jaar rond deze tijd vroegen we uw hulp voor onze oudere ezels die “geplaagd” werden door het constante gezoem van de vliegen en ook werden sommige oude en zwakkere ezels gebeten in hun benen door de vliegen.

Dit "ondeugend" ezeltje probeert zelf haar ontbijt te gaan halen. Ze kan niet wachten dus opent ze de deur zelf met haar tanden!

“Bryher”, een van onze kleine muilezels op Town Barton was altijd een beetje nerveus als het personeel hem wilde pakken. Vier jaar geleden, een van onze stalknechten – Lil Hyde, leerde hem een paar trucjes om zijn zelfvertrouwen op te bouwen.

Kiyo is een lieve gigant. Een Andalusische ezel met een bijzonder lief en kalm temperament. Hij komt uit La Peza, een dorpje in Granada (Spanje) waar hij goed thuis had.

Flor is een lieve grijze ezel die bij ons in "El Refugio del Burrito" in Spanje is aangekomen. Het ging niet zo goed met Flor. Haar hoeven waren overgroeid, maar het ergste was haar oog.

Wat een feest! Gisteren is er een nieuw veulentje geboren op onze sanctuary in Engeland. Mama Ellie is een supermoeder en zorgt heel goed voor haar kleine meisje.

Zijn naam is Titus en hij komt uit Frankrijk; de laatste aankomst in Il Rifugio degli Asinelli.

Wat is ze mooi he? Dit mooie, gezonde veulen is eind juli geboren. Haar moeder heet Beautyl, een lieve ezel die al zwanger was toen ze door ons werd gered. Normaal gezien hebben de ezels die bij ons komen al namen, maar wij wilde jullie de kans geven om een naam te verzinnen voor dit veulentje. En we kregen veel brieven!

Een zeer verwonde ezel “Costica” genaamd is bijna helemaal weer beter dankzij The Donkey Sanctuary. Hij werd gevonden, helemaal alleen in het dorpje Stefan cel Mare in Roemenie.

Vijf ezels zijn deze week gered van uithongering en verwaarlozing in Spanje door The Donkey Sanctuary.

Onze Sanctuary in Cyprus heeft al een aantal jaar een Outreach Programma op dit eiland.

We zijn zeer verheugd om u dit goede nieuws aan te kondigen.

Laatst ontvingen we een telefoontje van een zeer bezorgde inwoner hier op Cyprus, Yiannis, die te horen had gekregen dat er een zeer dun ezeltje gestorven was net buiten zijn dorp.

Het is bijna lente en onze ezels kunnen weer lekker genieten van hun vrijheid in het veld.

Flor is een lieve grijze ezel die bij ons in "El Refugio del Burrito" in Spanje is aangekomen.

Vorige week was Il Rifugio betrokken bij een van de grootste inbeslagname van ezels, muildieren en paarden ooit in Italie.

Wayne Taylor is al halverwege zijn “belofte” om gedurende 6 maanden ongelofelijke korte broeken te dragen naar zijn werk.

In de bijbel staat dat Jezus Jerusalem in reed op een ezel op Palmzondag (valt op 1 April dit jaar), en elk jaar wordt ons dus gevraagd een ezel naar de kerk te brengen.

The donkey sanctuary voorziet gepensioneerde werkdieren van warmte in santorini. (griekenland)

Ons “Geassisteerde Therapie Programma” met ezels voor Gehandicapte Kinderen in de dierentuin van Córdoba (Spanje), groeit voortdurend. Er zijn op dit moment zo’n 244 kinderen die genieten van de verzachtende effecten die deze therapie veroorzaakt.

UITTOCHT NAAR INDIE MET DOEL EEN EZEL CHARITY TE HELPEN.

De gemeente Santorini doet mee aan de mishandeling van ezeltaxi´s.

THE DONKEY SANCTUARY FINANCIERT EEN GAWF BEZOEK AAN HET GRIEKSE EILAND HYDRA. (GAWF=Greek Animal Welfare Fund)

We hebben de indruk dat de regering van Bonaire, het plan van het vervoeren van 200 wilde ezels naar Haiti, her overweegt.

El Refugio del Burrito vecht er hard voor, met behulp van The Donkey Sanctuary, om het welzijn van de werk-ezel in Spanje te verbeteren en benaderen ezel-eigenaars om die te onderwijzen

Helaas horen we de laatste tijd niets anders dan “Crisis”… We zijn er ons dan ook van bewust dat veel families en dieren het moeilijk hebben. Het volgende geval is triest genoeg geen uitzondering.

Verleden jaar schreven wij onze Nederlandse donateurs voor het eerst over Pero Palo. Velen van u reageerden geschokt: gebeurt dat vandaag de dag echt nog? Pure mishandeling van ezels?