Hoe is het met… Annie en Delilah?

U herinnert zich misschien nog dat we in 2021 een van de grootste en meest complexe reddingsoperaties uitvoerden. Samen met diverse andere organisaties redden we toen meer dan zeventig ezels uit zeer benarde omstandigheden. De meeste konden we zonder noemenswaardige problemen een plek op onze opvangboerderijen geven. Maar met Annie en Delilah zaten we in onze maag…

De twee veulentjes, wezen, miniatuurezels ook nog eens, deden het figuurlijk in hun broek toen ze de trailer in moesten die ze naar onze boerderij in Sidmouth over moest brengen. Bevend stonden ze boven aan een helling, doosbang om op hun onbekapte hoefjes naar beneden te glibberen. Het kostte onze medewerkers alle mogelijke overredingskracht!

En ook op de boerderij durfden Annie en Delilah zich nauwelijks bewegen, laat staan zich tussen de andere ezels te begeven. Hartverscheurend zoals ze overal angstig op reageerden.

Maandenlang deden hun verzorgers hun uiterste best om de ezeltjes aan hun nieuwe verblijf te laten wennen. Langzamerhand trad er verbetering op en kropen ze uit hun schuld. Toen het voorjaar aanbrak, ontdekten we hoe dol ze waren op rennen door onze weilanden. Achter elkaar. Eerst nog met z’n tweeën, na een tijdje achtervolgd door een paar andere jonge miniatuurezels. Dan staken ze hun kop omhoog en sloegen ze hun poten uit.

Drie jaar verder lijkt het of Annie en Delilah hier al hun leven lang wonen. Alsof ze die eerste akelige maanden na hun geboorte helemaal vergeten zijn. Ze zijn nu onafscheidelijk met ezel Phylis. En geaaid en gekrabbeld worden? Dat vinden ze het leukst dat er is!


Annie en Delilah (links) met nieuwe vriend Phylis