Ach gossie, Jacko is bang voor injectienaalden!

Aichmofobie heet het officieel. Het staat voor ‘een irrationele angst voor scherpe, puntige voorwerpen’. Zoals injectienaalden. Mensen kunnen er in pure paniek van raken. Dieren trouwens ook. Zoals ezel Jacko…

En dat is bijzonder lastig als je regelmatig ingeënt moet worden. Of verdoofd omdat je een gebitsonderzoek moet ondergaan. En dat laatste was bij Jacko het geval. Ezeltherapeut Kerry Layton-Hill kwam er aan te pas om, samen met verzorger Georgie Ashton, de ezel op de behandeling voor te bereiden.

Kerry: "Jacko is heel vriendelijk. Maar hij verandert in een brok onhandelbaarheid bij het vooruitzicht een injectie te krijgen." Dat vroeg om een behandeling op maat. Therapeut en verzorger begonnen Jacko te laten wennen aan de aanwezigheid van twee mensen in zijn buurt. Steeds als hij dan rustig bleef, werd hij beloond met een gemberkoekje: heerlijk! Zo leerde hij dat de aanwezigheid van meerdere mensen en de omgang met de dierenarts niet eng hoefden te zijn.



Vervolgens moest Jacko leren kalm te blijven als hij de naalden en spuiten waarnam. Dan liet Kerry hem de instrumenten zien, terwijl Georgie hem beloonde voor zijn kalmte en rust. Toen stapten ze over op druktraining. Daarbij drukte Georgie zachtjes op het deel van Jacko's nek waar de injectie zou worden toegediend. Toen hij rustig bleef, deed ze hetzelfde met een injectiespuit met dop.

Zes maanden later (ja, zo lang duurde het!) was het tijd voor het tandheelkundig onderzoek. Hoewel Jacko tegen die tijd zijn grootste angst kwijt was, was hij die dag toch nerveus. Maar hij bleef gelukkig wel stilstaan. Ook toen hij, nog steeds gespannen, naald en spuit zag, bleef hij op zijn plaats. Hij reageerde ook nog steeds goed op de beloningen met de koekjes. En de rest is eigenlijk geschiedenis: spuit erin, wachten tot de verdoving werkte, onderzoek en… klaar!